"Το γουρούνι

Η φάρμα έχει πολλά ζώα: έχει κόκορα, κότες, μοσχάρια, πρόβατα και πολλά άλλα. Έχει και το γουρούνι.

Το γουρούνι είναι το πιο χοντρό ζώο της φάρμας. Κατά τη γνώμη του θα έπρεπε να είναι αρχηγός, αλλά επειδή είναι χοντρό, βρώμικο και όλοι το σιχαίνονται, κάνανε αρχηγό τον κόκορα. Ο κόκορας δεν είναι πολύ έξυπνος, αλλά έχει λειρί (είναι κληρονομικό του) και κακαρίζει όμορφα, γι’ αυτό τον κάνανε αρχηγό, με υπαρχηγό το γουρούνι.


Στο γουρούνι αρέσει να κυλιέται στη λάσπη. Γρυλίζει κιόλας, και πολλές φορές αερίζεται. Και επειδή αυτοί οι ήχοι μοιάζουν, πολλές φορές ο κόσμος μπερδεύεται και δεν ξέρει αν το γουρούνι θέλει να μιλήσει ή να αεριστεί. Δεν του αρέσει μόνο να κυλιέται στη λάσπη, αλλά την πετάει από ‘δω κι από ‘κει κι όποιον πάρει ο χάρος. Γι’ αυτό τα άλλα ζώα το σιχαίνονται, αλλά το φοβούνται κιόλας, επειδή είναι υπαρχηγός. Κι ο ίδιος ο κόκορας το σιχαίνεται, αλλά το χρειάζεται όταν θέλει να πετάξει λάσπες σε κάποιον που δε χωνεύει.

Στο γουρούνι επίσης αρέσει να τρώει πολύ. Μα πάρα πολύ. Το βιβλίο της Φυσικής Ιστορίας το λέει «παμφάγο» και «αδηφάγο». Τρώει συνέχεια, γι’ αυτό είναι χοντρό. Τρώει τα πάντα, καρότα, ζυμαρικά, αποφάγια, σάπια κρέατα, ακόμα και ακαθαρσίες. Δεν ντρέπεται έτσι που τρώει, αλλά μη δει άλλον να φάει: γίνεται θηρίο κι αρχίζει να βγάζει τους θορύβους που είπαμε παραπάνω. Ιδιαίτερα το ενοχλούν τα μυρμηγκάκια, ή τέλος πάντων αυτά που βλέπει σαν μυρμηγκάκια. Γιατί το γουρούνι δεν βλέπει καλά, αν ήταν άνθρωπος θα φόραγε γυαλιά.

Τα μυρμηγκάκια δεν τα χωνεύει γιατί είναι μικρά, πολλά, και κατά τη γνώμη του τρώνε πολύ. Τα βλέπει να σέρνουν τα ψιχουλάκια τους στις φωλίτσες τους και φουντώνει, κι αρχίζει τα γκρρρ και τα πρρρ. Και λέει στον κόκορα και στ’ άλλα ζώα: «Τα μυρμηγκάκια είναι πολλά, και τρώνε από τα ψίχουλα που πετάμε, λες και μαζί τα τρώμε, και τι δουλειά κάνουν, τέλος πάντων, για να τρώνε τόσο πολύ;». Γιατί επειδή δεν βλέπει, και είναι πολύ μικρά, δεν μπορεί να καταλάβει τι δουλειά κάνουν. Επίσης, και να έβλεπε, πάλι δεν θα καταλάβαινε, γιατί η μόνη δουλειά που ξέρει το γουρούνι είναι να τρώει, να πετάει λάσπες και να κοπρίζει. Και θυμώνει λοιπόν, κι αρχίζει και ποδοπατάει τα μυρμηγκάκια για να λιγοστέψουν, και δώσ’ του πάλι γκρρρ και πρρρ. Δεν θέλει να μοιράζεται το φαΐ του για τίποτα και με κανέναν. Μόνο στη γουρουνίτσα του δίνει, γιατί είναι μικρή και νόστιμη και κάθεται μαζί του μόνο και μόνο επειδή είναι υπαρχηγός, κι ας πρέπει να βουλώνει τ’ αυτιά και τη μύτη της όταν πάνε για ύπνο.

Το γουρούνι είναι και παλιοχαρακτήρας: Μια φορά που ένα πρόβατο από τη διπλανή φάρμα το ‘σκασε για να μη το σφάξουν, άρχισε τα γκρρρ (χωρίς τα πρρρ) και το μαρτύρησε και το πιάσανε. Μια άλλη φορά που ο διπλανός αγρότης πήρε με το έτσι θέλω ένα κομμάτι μποστάνι, κι ενώ το ‘χανε βάλει φρουρό, έκανε μόνο πρρρ και το χάσαμε το μποστάνι. Άμα τα κάνει αυτά ένας άνθρωπος, η δασκάλα λέει ότι είναι «θρασύδειλος».

Μια μέρα του ‘ρθε του κόκορα, ίσως και για να κάνει πλάκα στο γουρούνι, και διόρισε το μοσχάρι δεύτερο υπαρχηγό. Ούτε το μοσχάρι είναι πολύ έξυπνο, αλλά – όπως όλα τα μοσχάρια - ξέρει από χάμπουργκερ, κι αυτό φαίνεται ότι μετράει για τον κόκορα. Τέλος πάντων, το γουρούνι ήρθε κι έσκασε απ’ το κακό του. Αλλά που να μιλήσει… ούτε γκρρρ ούτε πρρρ. Γιατί όπως είπαμε, είναι θρασύδειλο.

Τελικά, όταν έρθει η ώρα, τ’ αφεντικά του το σφάζουν το γουρούνι κι ας σκούζει. Το κάνουν ζαμπόν, μπέικον, λουκάνικα, μπριζόλες, από το πετσί του κάνουν παπούτσια (είναι πολύ χοντρόπετσο βλέπετε) κι απ’ τις τρίχες του βούρτσες. Κι αυτή είναι η μοναδική φορά που το γουρούνι χρησιμεύει πραγματικά σε κάτι. Αλλά και τ’ άλλα ζώα τα σφάζουν, όταν έρθει η ώρα τους και δεν τα χρειάζονται πια, και τον κόκορα – τον κάνουν κρασάτο, και τις κότες, και τα πρόβατα, και το μοσχάρι – για τα χάμπουργκερ που λέγαμε, μόνο τα μυρμηγκάκια μένουν.
enet.gr